ลงหัว หมายถึง ก. มีหัวงอกอยู่ใต้ดิน (ใช้แก่พืชบางชนิด) เช่น มันลงหัวเผือกลงหัว; โดยปริยายหมายความว่า ยอมอ่อนน้อมแต่มักใช้ในความปฏิเสธ เช่นไม่ยอมลงหัวให้ใคร.
ว. เรียกเครื่องใช้ประเภทหนึ่ง เช่น ขัน พาน ทัพพี ที่ทำด้วยทองแดงเจือดีบุก เนื้อเปราะ ว่า เครื่องลงหิน หรือ ทองลงหิน.
ก. ลงโทษหรือทําโทษด้วยวิธีต่าง ๆ ได้แก่ ประหารชีวิตจำคุก กักขัง ปรับ ริบทรัพย์สิน.
ก. ลงโทษหรือทําโทษด้วยวิธีต่าง ๆ ได้แก่ ประหารชีวิตจำคุก กักขัง ปรับ ริบทรัพย์สิน.
ก. เข้าร่วมสังฆกรรมฟังพระปาติโมกข์ในวันขึ้น ๑๕ คํ่าวันแรม ๑๔ หรือ แรม ๑๕ คํ่าของเดือน (ใช้แก่พระสงฆ์),ลงโบสถ์ ก็ว่า.
ก. จบ, เลิก, สิ้นสุด, ยุติ, เช่น เรื่องนี้ลงเอยเสียที.
(กลอน) ว. โล่ง, ว่าง, เปล่า, ไม่มีเครื่องกําบัง.
น. ชื่อเมืองของทศกัณฐ์ในเรื่องรามเกียรติ์.